anneler günü veya babalar günü…

“Bismillâhirrahmânirrahîm

“babacığım keşke seninle aynı gün ölebilseydim

Ardında aslında mutsuz bir nefes bıraktın

kulağimda çınlayan bir ses bıraktın

Hakkın yoktu inan, hiç hakkın yoktu.

Beni çok erken bıraktın

Ah! Bir bilsen seni ne çok özledim

İnan o çocuk ruhumla gelirsin diye

Yıllarca bekledim

Hiç inanmadım öldüğüne.

O çizgili pijamalarınla

Pencerenin önünde buluvereceğim sandım hep

Uzansam tutacağım sandım

Günde bin kere uzandım,bir kez bile tutamadım

Gördüğüm her ak saçlı adamı

Sensin sandım zaman zaman

Karşımdasın gibi gördüm kimi an

Ama kayboldun duman duman!”

Ah! Bir bilsen babacığım, bu yetimlik ne yaman.

Sen gittin gideli sevmiyorum o bayramları, yalan değil kıskanıyorum babası olanları, Hele “babalar günü”var ya babacığım O gün kahroluyorum… Sanki derin dipsiz kuyularda boğuluyorum.”bir yetim lena’nın şiiri.

Bu şiiri okuyan Lena’dan sonra bir baba söz aldı;“-ben de hanımım vefat ettiği için “Anneler gününde çocuklarımı alıp uzaklara götürüyorum. Çünkü herkes hediyeler alıp annesine koşacak. Bizim çocuklar da boyunlarını bükecek… Yetim; orta, genç hele o minik kalpler boyun bükerek, üzüntü dolarken o minik kalpler siz anneler babalar gününü kutlayacaksınız öyle mi? nasıl bencil kara, vicdan sahibi siniz? Öyle… Kahrolsun… Kahrolsun… Kahrolsun… Lâ’net… Lâ’net… Lâ’net… Olsun, böyle anneler babalar gününe. Gâvur batıdan gelen hiçbir şeyi hiç sevmedim hiç illaki bir çıkar içinde bozgunculuk vardır. Lâ’net… Olsun sana zâlim gâvur batı Lâ’net…

“Yetimin ağlayışından arş titrer.” Ve ALLAH(c.c) onların haklarını hiç kimsede bırakmaz… Kutlayan! Dindarlara duyurulur…

Tüm, Anne ve babaların Hediyeleştiğinden duydukları mutluluk, yetim bir boynu bükük minikçik kalbin üzülmesine değer mi?  

Es-Selâmu Aleyküm ve Rahmetullahi ve Berakâtuhü